- RUBRICA
- RUBRICAinter austeros colores Plinio, l. 35. c. 6. h. c. qui minus lucidi floridique nec tam vegeti intensique luminis, adeoque obtusius pinguiusque relucent. Aegyptia et Africana fabris utilissima, quia maxime sorbetur picturis, ut habet Idem: milius directuris, habet Salmasius. Nam funicolô rubricâ tinctô dirigebant ligua secanda Fabri. Vetus Epigr. ὑπὸ τεκτόνων———— ———— μιλτοφυρῆ τεΣχοῖνον ὑπ᾿ ἀκρονύχῳ ψαλλομένην κανόνι.In ferrariis eam metallis nasci, ait porro Plinius, Theophrastum sequutus, et ex ochra exusta fieri, qua de re vide Salmas. ad Solin. p. 1156. et supra, ubi de Lemnia rubrica; Σινώπη et Σινωπὶς generale eius nomen est. Eâ Veteres interdum, uti et miniô, librorum indices, id est, titulos, notabant; inde factum, ut et pro titulo ipso rubrica capiatur. Paulus, l. 2. §. recup. ff. de interd. Recuperandae possessionis causâ inter dicta proponuntur sub rubrica, unde vi. HInc illud Iuvenalis, Sat. 14. v. 192.———— ———— perlege rubrasMaiorum leges.Et Persius, Sat. 5. v. 90.Exceptô si quid Masuri rubrica vetavit etc.De quo Rubricae usu notat Hadr. Turnebus, Adversar. l. 4. c. 5. Rubricas Veteres tantum posuisse inpublico legitimoque iure, ut Maiestas Legibus accresceret, capitibusque carum sinopide insignitis et sanguineum quiddam et cruentum fortasse etiam minantibus, nec ad Praetoris album pertinuisse: tum etiam Iurisconsultorum libros rubricâ notari non solitos; quod tamen cum superirorum Auctorum sententia minus convenit. Idem addit, Democritum Physicum gravissimum ea, quae expertus ipse erat, consignâsse rubra cerâ annulô impressa, et postea Commentariis commisisse, ex Vitruvio. l. 9. c. 3. Vide supra in voce Chirocmeta et plura hanc in rem apud Ioann. Calvinum. Lexic. Iurid. it. aliquid, voce Plastica, nec non infra ubi de Signandi ritu. In Ecclesia Romana, Rubrica appellatur norma illa, quae modum recitandi divioum Officium ac aliarum functionum Ecclesiasticarum, praescribit; solet enim et illa rubris characteribus formari. Cuiusmodi Rubricas Iohannes Buchardus Papae Ceremoniarum Magister collegisse fertur; Theologi Communionis illius in praeceptivas et directivas distinguunt, ut videre est apud Dominic. Macrum, in Hierolex.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.